Z punktu widzenia SEO poprawna budowa oraz sprawne funkcjonowanie witryny pozytywnie wpływają na pozycjonowanie strony w sieci. To z kolei powoduje zwiększenie ruchu i konwersji na portalu firmowym lub w sklepie internetowym. W ramach optymalizacji często spotykamy się z koniecznością konfiguracji aplikacji na serwerze WWW Apache. Służy do tego plik .htaccess. Dzięki niemu możemy w kilka chwil zablokować niechciane adresy IP, zastrzec hasłem wgląd do części danych lub zmienić ścieżkę dostępu do plików bez utraty pozycji w wyszukiwarkach. Plik .htaccess odczytywany jest przy każdym żądaniu dotyczącym zasobów z katalogu. Dlatego ingerencja w nie przynosi natychmiastowy rezultat.
Plik .htaccess (hypertext access) to plik konfiguracyjny dla serwera WWW Apache. Zwykle deweloperzy umieszczają go w katalogu głównym. Jego podstawowym zadaniem jest dbanie o prawidłową pracę aplikacji oraz witryn. Zarządza oraz przetwarza zapytania do stron z poziomu serwera. Za pomocą określonych dyrektyw pozwala wprowadzać dodatkowe ustawienia i modyfikacje bez zmiany głównego pliku konfiguracyjnego. Określa działanie całego katalogu lub wybranych podkatalogów. Umożliwia także szybkie wprowadzanie zmian w ustawieniach serwera WWW poprzez edycję kodu zawartego w tym pliku.
W celu konfiguracji jednego serwera można stworzyć niezależne od siebie pliki .htaccess, które definiują poszczególne zadania, np. przekierowania 301, zabezpieczenia baz danych czy sposób wyświetlania się adresu strony internetowej.
Plik .htaccess obejmuje również wszelkie reguły dotyczące komunikacji z serwerem hostingowym WordPress. Pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo i wydajność witryny. Stanowi istotny element optymalizacji strony, zwiększając jej pozycję w wyszukiwarce internetowej.
Za pomocą hypertext access wpływamy na konkretne zachowania serwera WWW Apache. Zmiany, które wprowadzamy poprzez zastosowanie odpowiednich komend, są widoczne natychmiast. Oto możliwości, jakie daje nam .htaccess:
Za pomocą przekierowania 301 informujemy roboty indeksujące oraz użytkowników przeglądarki internetowej o trwałym przeniesieniu danej strony pod inny adres URL. W .htaccess stosujemy następującą komendę:
RewriteEngine On
RewriteCond %{HTTP_HOST} ^xyz.pl [NC,OR]
RewriteCond %{HTTP_HOST} ^www.xyz.pl [NC,OR]
Jeżeli chcemy przekierować wszystkie podstrony ze starej domeny na nową, a struktura adresów nie uległa zmianie, należy umieścić w katalogu plik .htaccess o składni wzorowanej na poniższej:
RewriteEngine On
RewriteCond %{HTTP_HOST} ^xyz.pl [NC]
RewriteRule (.*) http:///www.xyz.pl/$1 [R=301,L]
Przyjazny adres URL to nic innego, jak odpowiednio zoptymalizowany ciąg znaków zawierający odwołania do kategorii nadrzędnej. Pomaga użytkownikom oraz robotom wyszukiwarki lepiej zrozumieć treść znajdującą się w dokumencie lub na podstronie. Informuje o strukturze strony oraz zachęca do podlinkowania. Co ważne, może zawierać słowa kluczowe zwiększając szansę na zdobycie konwertującego ruchu.
Czytelne i przyjazne użytkownikom linki uzyskamy dzięki modułowi mod_rewrite, w który wyposażony jest serwer Apache. W pliku .htaccess tworzymy następującą regułę:
RewriteEngine On
RewriteRule ([a-zA-Z0-9-_]+)/([0-9]+)/([0-9]+)/ /index.php?mode=$1&id=$2&subid=$3 [L]
RewriteRule ([a-zA-Z0-9-_]+),([0-9]+),([0-9]+).html /index.php?mode=$1&id=$2&subid=$3 [L]
W ramach funkcji dostępnych w środowisku Apache możemy zdefiniować własne strony błędów. Dzięki temu informujemy użytkowników, czy odwiedzana strona internetowa znajduje się na serwerze, a oni sami mają do niej dostęp. W katalogu głównym dodajemy plik .htaccess zawierający poniższy zapis:
ErrorDocument 400 /errors/400.html
ErrorDocument 401 /errors/401.html
ErrorDocument 403 /errors/403.html
ErrorDocument 404 /errors/404.html
ErrorDocument 500 /errors/500.html
Istnieją trzy podstawowe sposoby na utworzenie pliku .htaccess.
Pliki konfiguracyjne to zwykłe dokumenty tekstowe, dlatego .htaccess możemy utworzyć za pomocą popularnego edytora. Należy jednak pamiętać o właściwej pisowni, tj. małymi literami. Dla serwera WWW Apache .HTaccess i .htaccess to bowiem dwa odmienne pliki.
Składnia .htaccess przypomina httpd.conf. Każdą regułę tworzymy więc w oddzielnym wierszu. Istnieje możliwość wygodnego zamieszczania komentarzy – wartość dodana po znaku “#” zostanie bowiem zignorowana przez serwer WWW. Ten sposób komentowania używamy do wyłączenia dowolnej reguły, dzięki czemu nie musimy usuwać jej z pliku.
Plik .htaccess jest dostarczany podczas każdej instalacji WordPressu. Zwykle znajduje się w katalogu głównym – obok pliku index.php lub index.html. Niekiedy umieszczony zostaje w poszczególnych podkatalogach, dla których powstały specjalne reguły. Menedżer plików ukrywa go ze względów bezpieczeństwa – nie istnieje żadne jego rozszerzenie. Nie pojawia się także na liście folderów.
Brak .htaccess w folderze głównym należy do rzadkości. Jeśli tak się stanie, należy samodzielnie utworzyć plik w WordPressie. W tym celu korzystamy z Notatnika lub innego edytora tekstu. Zapisujemy go pod nazwą „.htaccess”, ustawiamy „Zapisz jako typ” na „Wszystkie pliki”, a następnie przesyłamy plik do katalogu głównego instalacji WordPress. Warto upewnić się, że na początku nazwy zawarliśmy kropkę (.).
Domyślny plik .htaccess dla WordPressu wygląda następująco:
# ROZPOCZNIJ WordPress
<IfModule mod_rewrite.c>
RewriteEngine włączony
Przepisz bazę /
Przepisz regułę ^index\.php$ – [L]
RewriteCond %{REQUEST_FILENAME} !-f
RewriteCond %{REQUEST_FILENAME} !-d
Przepisz regułę. /index.php [L
</IfModule>
# KONIEC WordPress
Równie skutecznym sposobem na wygenerowanie pliku .htaccess w katalogu głównym jest przejście do pulpitu nawigacyjnego WordPress: → Ustawienia → Permalinki → Zapisz zmiany.
Domyślny plik .htaccess WordPressu zarządza wyłącznie permalinkami (linkami bezpośrednimi) naszej witryny. Istnieje jednak możliwość dodania dodatkowych reguł. Dzięki temu uzyskamy kontrolę nad sposobem, w jaki serwer WWW Apache obsługuje poszczególne żądania. Edycję pliku przeprowadzamy za pomocą:
Za niektóre konfiguracje na serwerze przeznaczonym do hostingu współdzielonego odpowiada wyłącznie administrator. Zwykle użytkownik nie ma wpływu na limit transferu danych lub limit miejsca na dysku dla konta hostingowego i poczty elektronicznej. Może natomiast wprowadzić pewne zmiany za pomocą .htaccess. Wówczas zarządza katalogiem, w którym znajduje się plik, oraz wszystkimi katalogami na niższych poziomach. Konfiguruje przyjazne adresy URL, kontroluje pamięć podręczną, ogranicza dostęp do katalogów oraz określa szereg innych parametrów.
Oto najczęściej używane dyrektywy, gdy plik .htaccess umieszczamy w katalogu głównym domeny poprzez FTP:
Warto pamiętać, że istnieje znacznie więcej dyrektyw, które możemy wykorzystać w .htaccess.
Dodatkowo otrzymasz bezpłatnie dostęp do kursów z marketingu internetowego.